Tekst in dialect:

Mooie tied toch zo veur de herindeling, mooie kleine gemientes ok. As t’r problemen waren trök ie gewoon de wethouder eem aan de jas. Niks afspraok maoken of naor ’t grote gemientehuus. Relus, de wetholder van Kloetenbarg, met kantoor an huus, is zo’n wetholder van d’aole stempel. Hij was vrogger postbode en wordt deur de bevolking dan ok vaok ‘De Pette’ nuumd. De goeje man wordt zachies an stapogelgek van een import-dame, in ’t dorp, die geregeld komp klaogen over geluudsoverlast. De import hef gien begrip veur ‘t gebeier van klokken, kreien van haanen en de repetities van de blaoskapel. As de wetholder toch wat veur dizze kankerpit wil doen, löp hij tegen ’n geweldige dreun op zien harsens an, en raokt hielemaol in de war. Hij denkt dat e nog postbode is. In ’t stuk komp ok ’n knotsgekke professor veur en ’n daome die op zuuk is naor ’n echtgenoot. Gemientebode Siep, die volgens secretaresse Marion ’n echte smiesterd is, maokt met zien onwieze praoties en leugens ieder en iene over stuur. Negen hiel mooie rollen in ’n geweldig komisch stuk.